Luister je liever?

Welkom in de tweede aflevering van de Acne? Weg Ermee! podcast. Ik ben Jessie Pittoors, bijna 33 jaar op het moment van deze opname en ervaringsdeskundige in het hele van mijn acne van binnenuit, op een natuurlijke manier die het lichaam ondersteunt. In deze aflevering ga ik het hebben over mijn acneverhaal, hoe het is begonnen, anekdoten, hoe het een beetje verlopen is, wat ik heb geprobeerd en hoe het uiteindelijk is afgelopen, hoe ik helemaal acnevrij ben kunnen worden op een bepaalde dag.

Ik ben er na 17 jaar van afgeraakt en dat wou ik van de dagen schreven met een e-book, met een methode die ik heb gecreëerd. Zoek het zeker op, Leven zonder acne. Er is ook een ander gelijknamig e-book online te vinden van iemand waar ik niet echt over ga uitweiden, maar in elk geval, als je op mijn naam zoekt, Jesse Pitoors, en Leven zonder acne, en ook op mijn website, Lichamse wijsheid, dan ga je de juiste vinden.

Want dat is wetenschappelijk onderbouwd en met een stappenplan in plaats van bijvoorbeeld gezichtsverzorgingsroutines waar ik totaal niet achtersta en voedingsschema’s waar er geen rekening mee wordt gehouden dat ieder lichaam anders is en anders reageert en tegen andere dingen niet tegen kan enzovoort. Dus ja, dan weet je dat alvast. En dat nu over hoe dat allemaal is begonnen, dat weet ik nog heel goed en ook heel ironisch eigenlijk.

Ik kan er nu mee lachen, maar toen was het echt serieus menens en helemaal niet leuk, uiteraard. Ik zat in het lager nog. We hadden net geleerd over het menselijk lichaam, dat dat verandert met puberteit dankzij de hormonen en dat die hormonen er ook voor kunnen zorgen dat je dus acne kunt krijgen.

En daar waren dan afbeeldingen van een jongen of een man en een meisje of een vrouw. En die hadden dus acne in hun gezicht en misschien ook wat over hun lichaam. In elk geval was een jonger dan de andere.

Dat was om te illustreren van, kijk, dat begint meestal in de puberteit vanwege die hormonen en normaal groet je er ook uit wanneer je hormonen terug in balans komen, wat eigenlijk normaal hoort te zijn. Bij sommige mensen gaat dat gewoon niet weg. En die hebben dus pech.

Ik wil dan met mijn verhaal laten zien dat het niet echt pech is. En ik wil dan eigenlijk met mijn inzichten die ik heb vergaard door van alles en nog wat, die ik ga uitleggen, laten zien dat het niet gewoon pech is. Het heeft een reden en je kunt er iets aan doen.

Ik weet nog, toen ik die foto’s zag van die mensen, van die pubers ook, van die acne, dat dat echt niet mooi was. Ik vond dat zelf ook lelijk. En ik dacht nog echt van… Ik wens dat niemand niet toe, zelfs mijn ergste vijand niet, want dat is gewoon niet mooi.

En ik zou me zo vreselijk voelen. En oh, de ironie van het leven, zoals ik al heb gewaarschuwd, ik kreeg kort daarna mijn allereerste puist. Gelukkig.

We gingen dan naar de apotheker, kregen dan een hoedje mee, zo’n lotion, iets waterachtig, waar dan verschillende werkende ingrediënten in zaten. Ik weet niet welke. Dan moest ik gewoon deppen, dat had zo een gaasje.

En gelukkig, na een paar dagen was die puist dan weg. Goed, het werkt. En dan kwam de tweede puist, en dan dep, dep, het ging weg.

En dan de derde, en de vierde, de vijfde. Je raadt het al, er kwamen steeds meer puisten. En om de deur zat ik gewoon echt mijn gezicht vol te deppen van dat spul.

Uiteraard gaat dat op een bepaald punt opgeraken. Dan ga je er nieuwe halen en op de deur merk je gewoon dat dat niet meer werkt. En dan ga je andere dingen proberen.

Je ziet op de tv dan een blauw hoedje, en je ziet dat dat dan werkt, op de tv toch, op de reclame. En in het begin werkt dat dan ook, inderdaad. En na een tijdje ook weer niet meer.

En dan laten ze zien dat ze nog andere producten in het gamma hebben, zoals, ik noem maar op, van die strips om de zwarte puntjes uit je poriën te trekken. En dan heb je nog plakdingen, zodat je dat over je puisten kunt aanbrengen. En na een bepaalde tijd gaat dat dan verschrompelen en dan zijt je er ook vanaf.

Enzovoort. Dus ik heb dat allemaal uitgeprobeerd, volgens mij heel dat gamma. En ja, ook scrubs en dat soort zaken.

En ik had er heel wat geprobeerd, want ik wist natuurlijk ook niet hoe ik dat het beste moest gebruiken. En natuurlijk met de gevolgen van die, dat mijn huid dan helemaal rood en geïrriteerd was en een beetje teveel. En dan ga je er wat minder gebruiken, maar dan nog merk je dat het niet goed werkt.

Mijn huid reageert er niet goed op en dan gaan er weer andere uitproberen van andere merken. En dan, op een bepaald punt, hadden mijn grootouders er genoeg van. Ik was toen zestien of zeventien jaar, want mijn allereerste puist was rond mijn tien, elf jaar, zoiets.

En dan zeiden die van, ja, we gaan met je naar een dermatoloog. Want al die dingen werken niet. Heel duidelijk.

Oké, je gaat dan naar een dermatoloog en die schrijft een uitdrogende zalf voor. Dat werkt eigenlijk supergoed, alleen mijn huid droogde veel te veel uit en dat begon te trekken en te jeuken en rood te worden. Als ik lachte, dat deed pijn.

En als ik sprak, deed dat ook pijn. Dus ik kon bijna mijn gezichtsspieren niet meer gebruiken of dat deed pijn. Dus dat is ook niet de bedoeling.

En dan gaat het terug naar de dermatoloog, legt dat uit. Dat wil zeggen dat het te veel uitdroogt. Hier een voorschrift voor een hydraterende crème, of gewoon de naam die je kunt kopen in de apotheker zonder voorschrift.

En ik had zoiets van, wacht, nu zijn er wel cirkeltjes aan het werken. Je droogt mijn huid eerst uit, zodat ik minder puisten krijg. Maar nu het te veel uitgedroogd is, gaat het weer hydrateren, waardoor ik waarschijnlijk weer meer puisten krijg.

Dus ja, hallo. Dan weet ik niet meer zo goed of ik ook antibiotica heb moeten nemen. Indien dat wel was… Antibiotica wordt voorgeschreven omdat een van de hoofdoorzaken van acne dus die acne-bacterie is op de huid, in de poriën, die dan de stoffen in de poriën beginnen op te eten en dan de pus produceren.

En als je huid dan toe is, begint dat zich op te hopen en dan krijg je dus acne. En als je die bacterie dus van binnenuit aanpakt, dan krijg je daar dus geen last meer van. Maar wat ze er niet bij vertellen, is dat antibiotica veel bijwerkingen heeft, namelijk dat je dermen praktisch een en al bacteriën en virussen zijn, schimmels enzovoort, en je valt ook de goede bacteriën aan.

Dan is je darmflora helemaal uit balans, maar je dermen en je huid hangen ook heel erg nauw samen. Je hebt ook net die goede bacteriën nodig en die balans, want anders kunnen die slechte bacteriën de overhand nemen, waardoor je ook weer aan het weilen bent met de kraan open. Wat heb ik daarna geprobeerd? Op een bepaald punt had ik mijn allereerste serieuze relatie en dan had ik me voorgenomen dat vanaf een bepaalde tijdspanne dat we samen zijn, ik de pil zou beginnen te nemen.

En ik had natuurlijk al die jaren daarvoor gehoord dat er zo’n bepaalde pil bestaat voor mensen met acne, dat die ook gewoon vermindert of zelfs helemaal weggaat. Dus ik wou die eigenlijk nemen, maar om dat aan te betalen… Er was een andere die goedkoper was als die een volledig terugbetaald, maar die niet per se die ene werking had van je acne te verminderen of zelfs te doen verdwijnen. Ja, dan moest ik die pakken, volgens mijn ouders.

Allee, vader, stiefmoeder, want een nieuw samengesteld gezin, laten we dat zeggen. En dat heeft mijn acne wel deels geholpen. Het ging minder, maar niet volledig weg.

En natuurlijk had de pil ook andere effecten, zoals op het libido. En ik werd zo wat opgezwollen, wat dikker en nog andere zaken die ik niet meer echt goed weet, maar waarvan ik wel dacht van ja, liever niet. Dus toen dat dan die relatie ook voorbij was, ben ik gestopt met de pil te pakken.

En ja, dan had ik nog altijd dus acne. Die werd dan weer even erger. Daarna ben ik in contact gekomen met een bepaald product en dat is geen wel te werken in het begin, want dat deed mijn acne echt veel verminderen.

Ik ga vanwege gezondheidsclaims niet vermelden waar het over gaat, want anders gaat dat bedrijf in de problemen komen. Maar ik merkte dus wel degelijk een groot verschil. Dat wou ik dus ook van de taken schreeuwen, uiteraard, en mensen daarmee helpen.

Maar dat was zo een deel van de puzzel, want het ging niet volledig weg, het bleef zo hangen op een bepaald niveau. Daarvoor of daarna, ik weet even de tijdlijn echt niet meer, ben ik in contact gekomen met een bepaalde methode, bioresonantietherapie, waarin ze te weten konden komen waar mijn lichaam op reageert en waar het dus wel tegen kan en waar niet. Daar kwam onder andere mijn hooikoorts ook uit.

Dat was al wetenschappelijk vastgesteld geweest in het begin van mijn leven, tussen de vierde en acht jaar, toen we naar Disneyland Parijs waren gegaan. Opeens begon ik keihard in mijn ogen te wrijven. Het jeukte, het deed pijn, een snotteren, alles erop en eraan.

We wisten niet wat er hier gebeurde. Dan had een dokter daar ter plekke en die heeft een goedje wateroplossing in mijn ogen gespoten en die haalt daar een keigrote pol uit. En dan, terug thuisgekomen, naar een centrum gegaan, die kan testen waar ik op reageer en waar niet.

Dat is zo’n scratchtest. Er zijn nog andere testen om daarachter te komen. En daar reageerde ik op berken en drie soorten gras.

Oké, dus dat kwam eruit, uit de bioresonantietherapietest. En ook had ik op dat moment een blaasontsteking. Dat kwam er ook uit.

Ja, meer heb ik niet nodig om te weten dat de rest, die er ook uitkomt, klopt. Even voor de record. Uiteraard heb ik dat niet gezegd tegen de persoon die mij ging testen.

Die wist totaal niks over mij, over mijn oikoord, over andere zaken. Die wist alleen dat ik hier kwam, omdat ik naar hier ben doorverwezen door mijn coach toen, die ook heel erge acne had. Die zei dat ik acne had die letterlijk opensprong wanneer ze bezig was met cliënten.

Dan kun je je voorstellen hoe erge je acne moet hebben als dat spontaan openspringt. Dat is niet zo gezellig. Dus ik snap volledig dat ze daar iets aan wilde doen.

Zij kwam dan op die bioresonantietherapie uit en verwees mij daar naartoe. Dus dan heb ik dat gedaan. En dan heb ik gezegd aan die bioresonantietherapeuten dat ik graag iets wilde doen aan mijn acne.

Blijkbaar is dat hier de place to be, om te weten te komen wat daaronder kan liggen, waar mijn lichaam op reageert. En dat wil ik dus elimineren. En zo geschieden.

Wat er nog uitkwam, was dat ik lactoseintolerant was. Ik had zoiets van… Ik ben lactoseintolerant. Ik drink elke ochtend een glas melk.

Ik heb korrefleks met melk en ik eet keiveel kaas en yoghurt. En hoe maar op. Ik was echt een hele grote melkproductconsument.

En die zei dat ik nu even volledig alle melkproducten moest laten liggen. En dat was moeilijk. Ik wist zelfs niet dat dat zo moeilijk zou zijn.

Omdat vooral kaas… Daar zit caseïne in en dat is verslavend, blijkbaar. En als je dat niet eet, begint je lichaam daar terug naar te snakken. Dus ik heb op den duur, na een maand of zo, mij niet meer kunnen inhouden.

Ik had zoiets van… Ik moet nu een stuk kaas eten. En opeens, nog geen vijf minuten later… Ja, krampen, buikpijn, gerommel in de dermen. En dan moest ik echt spurten naar het toilet.

Dat was geen pretje, moet ik zeggen. Dus dan was het opeens duidelijk voor mij van… Misschien is daar dus toch iets van aan. Ik wist zelfs niet wat lactoseintolerantie was toen.

Ik heb dat toen zelfs nog moeten opzoeken. En dan was ik ervan overtuigd. Oké, dit doet dus wel degelijk iets.

En na meerdere maanden van mij te onthouden van alle melkproducten, ging mijn acne ook veel beter. Ik had er minder last van, dus veel minder puisten. Ze waren minder groot, ze waren minder rood, ze hadden ook minder pus.

Ik had ook veel minder slijmen in mijn keel. Allee, er ging van alles veel beter. Een van de andere grappige dingen die ook beter gingen, was dat mijn nagels veel sterker werden.

Ik had al die jaren altijd broze nagels. En als ik dan op een oppervlakte begon te tikken, dan deed dat pijn. Ik weet niet of je dat ook hebt, maar als je dat ook hebt, dat ze broos zijn, pijnlijk zijn… Ik had gewoon sterkere nagels nodig, omdat ik toen ook gitaar speelde.

Dan moest ik aan de ene kant lange nagels hebben om te kunnen tokkelen, en aan de andere kant korte nagels. Ik kreeg die gewoon niet lang genoeg. Dat deed pijn, dat tokkelen.

Dan zei mijn gitaarleerares van… Kijk, je moet meer melkproducten eten, want dat zorgt ervoor dat je nagels sterker worden. Ik had zoiets van… Meer melkproducten eten dan ik nu doe, kan ik niet doen. Want ik heb net uitgelegd hoeveel melkproducten ik had.

Het is pas nadat ik gestopt was mijn melkproducten te eten, dat mijn nagels sterker werden. Ze braken dus niet meer af en ze deden niet meer pijn. Als ik op een oppervlakte tikte en gitaar speelde, werd het ook niet meer pijnlijk.

Dus ja, dat was even een mindfuck. Sorry voor mijn woordgebruik, maar dat was ook gewoon niet logisch. Als je dan achteraf bekijkt, als je lichaam daarop reageert, daar niet goed tegen kan, dan is het logisch dat het ergens iets moet afbreken om iets te compenseren, om dat te verwerken.

Dat was blijkbaar mijn nagels, onder andere natuurlijk. Dus ik zou zeggen, moest je daar ook last van hebben, van brozen nagels, pijnlijke nagels, dan raad ik je aan om eens te experimenteren met volledig melkvrij te leven, gedurende een maand. En dan is te zien wat het doet.

En dan nu terug over naar de bioresonantietest en wat eruitkwam van onder andere lactoseintolerantie. Dus ik dacht van, ja, dat is het. En dat was het dus niet helemaal.

Het was wel een deel van de puzzel, van mij toch. En ja, dan was het weer zoeken naar wat er dan nog overblijft. En dan was dan waarschijnlijk dat erenproduct op mijn pad gekomen.

En zo een stukje bij beetje kwam ik in contact met andere zaken, inzichten enzovoort, via experts, masterclasses en natuurlijk ook het opzoeken van wetenschappelijke artikelen en hoe het lichaam dat in elkaar zit… Wat zorgt er voor die talig productie, wat zit daaronder, hoe kun je dat weer beïnvloeden enzovoort. Op die manier heb ik beetje bij beetje een hele puzzel kunnen leggen. Van, oké, dus eigenlijk zit het zo in elkaar.

Maar omdat elk lichaam wel anders is, speelt het ene ding mee met de ene en bij de andere niet. En bij de ene gaat dit misschien meer spelen dan bij de andere. Dus ja, hoe gaan ze dat dan te weten kunnen komen, zonder al die dure onderzoeken te moeten doen, die ook niet altijd even sluitend zijn.

Toen ben ik gelukkig in contact gekomen met technieken waarmee je echt kunt spreken met je lichaam, communiceren, de taal van je lichaam meer gaan begrijpen. En die heb ik dus dan ook meegegeven in heel die methode, waardoor iedereen, en jij dus ook, de luisteraar, kunt te weten komen van, speelt dit een rol bij mij of niet? In welke mate? Dat maakt nu niet echt zo veel uit. Het is gewoon… Het gaat ook om experimenteren, natuurlijk.

Je gaat sowieso veel sneller kunnen doen dan ik ooit heb gedaan, omdat je dat allemaal nog moest uitzoeken. Ik heb daar nu ook een volgorde in ontdekt, dankzij ook nieuwe wetenschappelijke inzichten. En op een bepaald punt in mijn leven waren er nog twee dingen die ik wou uitproberen, waarvan ik al jaren wist van… Ik wil dat ooit eens doen, want dat blijkt bij lotgenoten wel een ding te zijn geweest, dat hun acne, hun puisten, toen verdwijnen of toen verminderen.

En dat ging niet omdat ik toen nog thuis woonde of bij mijn toenmalige partner woonde, en die hield niet zo van veranderingen, dat soort zaken allemaal. En toen ik alleen ging wonen, of eigenlijk geen co-houzen, maar dan wel voor mezelf alleen ging koken, dan heb ik besloten van… Ik ga dat gewoon nu eens een keer doen. Dat waren mijn laatste puzzelstukjes en ik ga al meegeven dat een van die twee geluiden waren.

Daar kun je dus ook al mee gaan experimenteren. Dat is een cadeau dat je van mij krijgt in deze aflevering. Gewoon echt cold turkey, alle geluiden vermijden voor minimaal een maand.

En ik zag echt na één of twee weken al resultaten in mijn gezicht en op mijn rug en overal waar ik acne had. En ook qua energie en op andere vlakken had ik echt zoiets van… Deze is echt serieus een groot verschil. Dat heeft ertoe bijgedragen dat ik vlak voor mijn 28e verjaardag volledig acnevrij ben geworden.

Voor het eerst in zeventien jaar van elke dag puisten te hebben gehad, geen puisten meer, geen enkele puisten meer. En dat is onbeschrijfelijk, dat gevoel dat je dan hebt van… Je kunt dat zelfs bijna niet geloven, van… Wacht, ben ik nu aan het dromen? Is dit realiteit? Ben ik naar een andere wereld, een parallele wereld of zo, of die mens die gesprongen waar ik nooit puisten heb gehad? Dat kan toch niet? Toch is het zo. Dus dat is echt ongelooflijk.

Dat was ook de eerste verjaardag in tien jaar tijd dat ik geen make-up meer droeg om iets te verdoezelen. En ook de eerste keer in zeventien jaar dat ik geen puisten meer had. Voilà.

Dus dat is een beetje mijn acneverhaal in een notendop. Vooral wat het fysieke en de behandelingen betreft. En dan het emotionele en mentale aspect mag ik ook niet vergeten, want dat heeft natuurlijk ook een grote impact op die niveaus van het leven.

Ook sociaal, financiële uiteraard. Want als je bedenkt hoeveel geld je er aan spendeert, dan al die producten, al die middeltjes, dokters bezoeken, dermatoloog, eventueel alternatieve behandelingen, dat je probeert om toch maar resultaten te kunnen behalen, dat loopt echt wel op op de duur. En dan die emoties.

Je schaamt je ervoor. Je denkt dat het aan je eigen ligt, dat je niet hygiënisch genoeg bent, dat je nog meer je gezicht moet wassen, wat contraproductief is. En dat je het gevoel hebt dat je denkt, dat anderen over je denken dat je dus onhygiënisch bent.

Dat heeft dus ook een impact op je. Ja, maar ik doe net mijn best. Misschien doe ik het zelfs te veel.

Dat is niet te onderschatten. En dan ook de schuldgevoelens. Ja, het ligt aan mij.

En ook een keer dat ik een stuk chocola eet, dan wist ik dat het erger wordt. Dat had ik al ontdekt. Als ik een stuk chocola eet, chips of dit of dat, dan weet ik dat ik extra puissen krijg de dag erna.

Zo erg was het zelfs. Of soms zelfs een dag zelf, dat er nog extra puissen kwamen. Dan voelde ik me al direct weer schuldig.

Ja, oké. Maar die schuldgevoelens gaan je weer naar beneden trekken, waardoor je je weer beter wilt voelen via dat comfortfood. Dat is een visuele cirkel waar je niet echt uitkomt.

Dan heb je sociale aspecten. Je schaamt je voor hoe je eruitziet. Je probeert eventueel dat te verdoezelen met make-up, maar je zal altijd kunnen blijven zien dat je van die bultjes hebt.

En dan denk je ook dat je nooit iemand zal vinden die mij graag zal zien voor wie ik ben, want ze zullen altijd mijn puissen blijven zien. Zo van die zaken komen dan allemaal in je hoofd op. Dat was bij mij het geval.

Ik weet niet hoe dat bij jou zat en of dat herkenbaar is. Maar ik dacht echt dat ik oud en lelijk zou sterven en dat ik iemand zou tegenkomen die daar doorheen gaat kijken en mij zal zien voor wie ik werkelijk ben. Of ik houd het liever op afstand, want ik schaam mij daarvoor en ik wil dat niet tussen ons in laten komen.

Dat dat gewoon een barrière is tussen je en de ander. Die puisten zijn er en die gaan echt gewoon zich daartussen wringen. Maar ik dacht ook van… Voordat ik iemand vind die van mij houdt, dan weet ik dat het niet is omdat ik zo mooi zou zijn, maar dat het echt is om wie ik ben.

Dat was dan wel het positieve dat ik daaruit haalde. Maar dat is ook wel heel negatief, eigenlijk. Dat raad ik dus niet aan.

En het zelfvertrouwen, de zelfliefde… Als je al geen zelfvertrouwen had, dat wordt dan onder nul. Zo min twintig of zelfs nog min vijftig. Dat was bij mij toch zo gevoelsmatig aan de hand.

En zelfs als je vertrouwen hebt gehad daarvoor, dan zakt dat ook gewoon door die puisten. Bij de ene al wat meer dan bij de andere, afhankelijk van hoe je zelf in elkaar zit en hoe zwaar je je getroffen voelt door de acne. En dat je voelt dat anderen naar je staren, bijvoorbeeld.

Of kinderen, want kinderen kunnen ook heel erg to the point zijn en in hun onschuld wel de nagel op de kop drukken, maar dat kan wel pijnlijk zijn. En echt staren naar je of vragen waarom je de mazelen of dit of dat heeft. Dan moeten de ouders zeggen dat je puisten heeft en dan word je echt door de grond zakken van schaamte.

Van oh nee. Ach ja, dat zijn allemaal herinneringen die dan terug naar boven komen. Ik kan daar nu gelukkig wat luchtiger over doen.

Dat trekt me niet meer naar beneden, maar het kan zijn dat je daar zelf nog volledig in zit. Dan wil ik je meegeven dat er echt hoop is. Ik wil je hoop geven en zelfs meer dan hoop, want ik heb die methode ontwikkeld vanuit mijn eigen ervaring met die wetenschappelijke inzichten.

En dan wil ik je meegeven dat je altijd welkom bent in de groep Leven zonder acne op Facebook, waar ik vier gidsen heb klaargezet voor je met quick wins. Dat zijn geen quick fixes, ik ben daar totaal niet voor. Dat heb ik in de vorige aflevering op het einde uitgelegd.

Uitgelegd, waarom? En daar kun je al heel wat informatie in vinden. Ik heb het beknopt gehouden dat je geen overload krijgt, waar je al direct mee aan de slag kunt gaan en waar je al wel resultaten uit kunt halen. Uiteraard, dat is niet in de juiste volgorde, want er is wel een bepaalde volgorde die je hoort toe te passen, zodat de ene stap de andere gaat een boost geven.

En als je dus dingen gaat doen voordat je andere dingen hebt gedaan, dan ben je nog een beetje aan het twijfelen met de kraan open. Maar het kan al wel iets helpen. Dat wil ik dus meegeven, dat dat ook al wel wat duidelijk is.

Als het niet genoeg helpt, weet dan dat je zeer waarschijnlijk eerst nog iets anders moet doen om er de meeste resultaten uit te halen. Ja, dan heb je dus wel de methode nodig die in mijn boek staat, Leven zonder acne, waar ik over vertel in mijn gratis mini-workshop en gratis masterclass. Die heb je gekregen nadat je mijn gratis e-boek hebt aangevraagd.

Mijn gratis e-boek gaat over de vijf grootste mythes over acne die je saboteren, omdat dat onbewuste, beperkende overtuigingen zijn. En je lichaam volgt namelijk je overtuigingen. Als je denkt dat je niet kan genezen, dan ga je ook niet kunnen genezen.

Als je denkt dat je voor de rest van je leven acne blijft hebben, dan ga je waarschijnlijk ook dingen doen in je leven, van zelfs sabotage, waardoor je daar nooit vanaf gaat geraken. Dat bedoel ik. En die vijf grote mythes gaan je de deur openen van dat is een mythe, dat klopt niet, en dit is wel de waarheid.

En als je dat gaat integreren in je leven en natuurlijk ook verder de stappen gaat volgen van de mini-workshop, waarin je dan al een tool krijgt om te leren communiceren met je lichaam, onder andere, dan ga je stappen zetten richting die acnevrijheid vanuit die wetenschap, vanuit die waarheden. Want als je dat niet doet, als je die overtuigingen niet… Als je dat al ten eerste niet vanaf weet, weet je ook niet dat je jezelf zal saboteren in al de rest dat erna gaat komen. Vandaar dat ik het belangrijk vind dat dat als eerste komt.

Dus ik hoop dat dat een beetje duidelijk is. Je bent sowieso welkom in de Leven Zonder Acne-groep, waarin je die vier gidsen al kunt ontdekken en die kunt toepassen. En als je daar dan al een beetje mee bent, dat je dan ook het gratis e-book aanvraagt om te weten te komen waar je jezelf nog in saboteert.

Wat is er waar en wat is er dus niet waar? En dan de volgende stappen om te communiceren met je lichaam, dat je al direct kunt weten wat er eigenlijk voor mijn acne in stand hoeft te houden en wat niet. En dan de masterclass die ik daarna geef, om nog meer toes te geven waar je direct al stappen kunt zetten, het effect ervan kunt ervaren. Om iets over mij te weten komt ook een deel van mijn acne-verhaal.

En dan ook foto’s kunt zien, want in een podcast kan ik geen foto’s delen. En dan zie ik je heel graag… Allee, zien gaat niet echt in een podcast, maar dan zie ik je heel graag in de Facebookgroep. Je mag je ook altijd abonneren op deze podcast als je benieuwd bent naar alle onderwerpen die nog aan bod komen, van alle aspecten, alle factoren die kunnen meespelen met acne.

En ik heb echt superveel onderwerpen en thema’s al opgeschreven. En als je zelf met dingen afkomt, be my guest via de Facebookgroep en via Facebook zelf mijn zakelijk profiel, dus Lichaamswijsheid, net als op Instagram is ook Lichaamswijsheid, daar kun je mij ook contacteren met vragen of twijfels of onderwerpen, thema’s, het maakt niet uit, heel graag. Dan wordt het hier een wisselwerking.

En dan misschien ook dat je aan mensen denkt van… Oh, dat is misschien interessant om die zijn of haar verhaal te horen. Of dokters, dermatologen, experts, therapeuten, alternatieve behandelingen of zo, die je zelf ook al hebt geprobeerd, al dan niet met succes. Noem het maar op.

Alles is welkom van ideeën om te bespreken, om de mensen die ook meeluisteren wegwijs te maken, te helpen op die manier en misschien ook te inspireren. En ja, ik zou zeggen, experimenteer vooral. Natuurlijk wel op een verantwoorde manier, want ik zou bijvoorbeeld niet zelf meer gaan experimenteren met zelfsuppletie van supplementen, omdat je echt wel moet weten waar je mee bezig bent.

Daar komt sowieso nog een podcastaflevering over. Dus hou het nu al vooral bij de melkproducten-experimentatie en voor de glutenvrij te eten. Daar ga je sowieso al twee maanden mee zoet zijn om te testen.

Oh, en zeker ook niet zomaar tips op het internet gaan uitproberen waarvan je niet weet wat het effect is, bijvoorbeeld citroensap op je gezicht smeren of tandpasta op je puisten aanbrengen. En daar ga ik in de volgende aflevering over spreken, over dat soort mythes, over acne, behandelen, bestrijden met de huistuin, keukenmiddeltjes, de tips op het internet, die zeer vaak helemaal niets doen en zelfs schadelijk zijn voor je huid. Dus voilà.

Als je daar benieuwd naar bent, abonneer je sowieso op dit kanaal. Dan kom je direct te weten wanneer de volgende aflevering online staat. En anders ook op mijn nieuwsbrief kun je mij ook volgen.

Dus abonneren via lichamswijsheid.eu. En dan komt er wel een keer een pop-up voor de nieuwsbrief. Op social media kun je mij ook volgen. Daar ga ik ook post over delen van de nieuwe aflevering met de links.

Dus ja, je kunt mij dus op verschillende manieren volgen en te weten komen wanneer er een nieuwe aflevering online komt. Dus heel erg bedankt voor het luisteren naar deze tweede aflevering. En dan hoor je mij in de volgende.

Heel veel liefs,
Jessie